در جهانی که با عدم‌اطمینان اقتصادی و تنش‌های جغرافیای سیاسی(ژئوپلتیک) همراه است، بیمه اعتبار تجاری (TCI)[1] به عنوان ثبات‌بخش مهم تاب‌آوری اقتصادی ظهور کرده است.

براساس پیش‌بینی مطالعه مؤسسه سوئیس‌ری[2]، بیمه اعتبار تجاری علارغم کاهش جریان تجارت جهانی به واسطه تقاضای فزاینده و نرخ‌های حق بیمه بالا به رشد خود ادامه می‌دهد.

همچنین، این گزارش پیش‌بینی می‌کند، حق‌بیمه‌های بیمه اعتبار تجاری تا حدود ۶ درصد افزایش خواهد یافت و به رقمی درحدود ۱۴ میلیارد و ۱ میلیون دلار در سال ۲۰۲۳ خواهد رسید و در سال ۲۰۲۴ نیز به ۱۴ میلیارد و ۸ میلیون دلار افزایش خواهد یافت. این رشد اساساً به واسطه افزایش نرخ حق‌بیمه است.

براساس این گزارش، انتظار می‌رود، رکود اقتصادی کنونی به همراه ریسک‌های ژئوپلتیک به ریسک‌های فزاینده طرف معامله[3] ختم شود. بیمه اعتبار تجاری به عنوان اقدامی امن برای فروشندگان در برابر ریسک‌های عدم‌پرداخت است که به طور خاص ناشی از ناتوانی مالی یا ورشکستگی خریدار اتفاق می‌افتد.

با تغییر جهت تجربیات جهان در الگوهای تجاری که ویژگی عمده آن، امضای توافقات تجاری منطقه‌ای، چندجانبه و دوجانبه است، زنجیره تأمین به ویژه برای کالاهای واسطه‌ای[4]، به صورت فزاینده‌ای پیچیده شده است. محتمل است که این پیچیدگی تقاضا برای بیمه اعتبار تجاری را افزایش دهد.

گزارش مؤسسه سوئیس‌ری به حرکت به سمت جهانی چندقطبی اشاره دارد که در آن تولیدکنندگان بازارهای پیشرفته، در حال برگرداندن تولید محصولات به داخل[5] یا کشورهای دوست[6] هستند.

این تغییر به همراه افزایش زنجیره چندگانه تأمین و جابجائی تأسیسات تولید به تجزیه تجارت کمک می‌کند. سهم کالاهای در تجارت جهانی کاهش یافته است و این روند، مدیریت بهینه ریسک طرف معامله را به یک ضرورت مبدل کرده است.

انتظار می‌رود، توافقات منطقه‌ای و دوجانبه جدید به تخصیص مجدد منابع تجارت منتهی شود و خلق تجارت را تقویت نماید و بنابراین، تقاضا برای بیمه اعتبار تجاری و بیمه تضمین اعتبار[7] را افزایش دهد.

برای مثال، پیش‌بینی‌ می‌شود، توافق‌نامه اقتصادی جامع منطقه‌ای (RCEP)[8] حق بیمه اعتبار و تضمین را در منطقه آسیا اقیانوسیه تا حدود ۴.۴ درصد در سال ۲۰۲۳ افزایش دهد.