چکیده مدیریتی

بخش بیمه غیرزندگی، در حال سازگاری با دوره نرخ بهره بالاتر است، دوره‌ای که با بالاترین سیاست پولی از دهه ۱۹۸۰ تاکنون آغاز شده است و تقریباً، ۹۵ درصد از بانک‌های مرکزی، نرخ سیاستی بهره[1] را از سال ۲۰۲۱ به دلیل تورم بالای پس از همه‌گیری، افزایش داده‌اند[2]. پایان دوره سرکوب مالی[3] یعنی دوره‌ای که نرخ‌های بهره پس از بحران مالی جهان شدیداً پایین نگه داشته شده بود، اکنون با قوت تمام، بازده بالاتری برای دارایی‌های سرمایه‌گذاری‌شده، تولید می‌کند. همچنین، این امر هزینه سرمایه سهام[4] را برای صنعت غیرزندگی جهان تا بالاترین حد خود در یک دهه گذشته افزایش داده است. نرخ‌های بهره بالاتر، اقتصاد بیمه را متحول می‌سازد و بیمه‌گران را در مسیر مالی پایدار و بلندمدت قرار می‌دهد، اما به منظور کاهش شکاف‌های حفاظتی، منابع صنعت باید با رشد تقاضای ناشی از ریسک‌هایی همچون حوادث فاجعه‌بار طبیعی تطابق داشته باشد. برای مثال،‌ رشد قوی‌تر برای صنعت اموال و حوادث ایالات متحده، بسیار سودمند است، صنعتی که طی ۱۰ سال گذشته، به طور متوسط ۵ درصد سالانه رشد داشته است، اما این رقم، دو درصد کمتر از حفاظت برای حوادث فاجعه‌باری طبیعی پیش‌بینی‌شده است. در این فضا، استفاده بهینه از سرمایه، نکته کلیدی است.

مزیت نرخ‌های بالاتر بهره برای نتایج سرمایه‌گذاری بیمه‌گران، ورای هزینه فزاینده سرمایه است که به همراه دارند.  هزینه سرمایه در تمامی مناطق مهم جهان از زمان آغاز افزایش نرخ بهره[5]، افزایش یافته است و بیمه‌گران اروپایی، بالاترین نرخ‌های بدون‌ریسک را تجربه می‌کنند. اما، همچنان از زمانی‌که متوسط پرتفوی سرمایه‌گذاری بخش غیرزندگی عموماً ۵/۲ برابر حق بیمه خالص دریافتی بوده است،‌ ۱۰۰ نقطه پایه (bps)[6] سود سرمایه‌گذاری اضافی تقریباً با ۲۵۰ نقطه پایه بهبود در نسبت ترکیبی[7] برابری می‌کند. حتی با وخیم‌تر شدن احتمالی نسبتِ ترکیبی بین سال‌های ۲۰۲۱ و ۲۰۲۳، نرخ بالاتر بهره، سودآوری تجارت‌های جدید را با توجه به هزینه سرمایه، بهبود بخشیده است که این رشد قوی‌تری را طی سال ۲۰۲۳ در پی خواهد داشت. در عوض، سال‌های نرخ پایین بهره پس از بحران مالی جهان در جهت خلاف سودآوری بیمه‌گران بود. بازده سهام (ROE)[8] بیمه‌گران غیرزندگی، هزینه سرمایه سهام[9] آنها را طی دوره بحران پسامالی (۲۰۱۹-۲۰۱۰) یا دوره همه‌گیری (۲۰۲۰-۲۰۲۲) تأمین نمی‌کرد.

نرخ بهره بالاتر باید از توان بالقوه سودآوری بخش غیرزندگی منتفع شود. انتظار می‌رود که یک سال انتقالی در بهبود سودآوری برای بیشتر کسب و کارهای غیرزندگی در سال ۲۰۲۳ رقم خواهد خورد. چراکه ارزیابی ریسک (بیمه‌گری)[10] با روندهای خسارات، سازگار شده است و سود بالاتر پرتفو، درآمد خالص سرمایه‌گذاری را افزایش داده است. برای مثال در صنعت بیمه اموال و حوادث ایالات متحده، پیش‌بینی می‌شود که سود بیشتر در کسب و کار جدید باید نسبت عملیاتی صنعت[11] را تا ۶۳۰ نقطه پایه افزایش دهد که به مراتب بیشتر از ۱۹۰ نقطه پایه افزایش در هزینه سرمایه سهام خواهد بود. در سال ۲۰۲۳، انتظار می‌رود که بیمه‌گران اموال و حوادث در هشت بازار بزرگ جهان، شکاف بیمه‌گری را تا شش نقطه به طور متوسط نسبت به سال ۲۰۲۲، کاهش دهند. اما همچنان هزینه سرمایه (CoC)[12] خود را تا چهار نقطه در نسبت ترکیبی از دست خواهند داد. درحالی‌که این امر، نمایان‌گر بهبود موردنیاز است، اما همچنان شاهد سطح بسیار پایین سودآوری در جهان هستیم که سبب افزایش نرخ‌ها شده است. علارغم بازده بالای اوراق قرضه حوادث فاجعه‌بار[13]، بازگشت محتاطانه سرمایه‌گذاران به بازار سرمایه جایگزین (AC)[14]، این دیدگاه را که شرایط بازارِ سخت، ممکن است تا ۲۰۲۴ ادامه پیدا کند را تأیید می‌نماید.

بیمه‌گران غیرزندگی می‌توانند از انجام تجارت جدید با توجه به نرخ‌های حق بیمه سودآور و بازده سرمایه‌گذاری منتفع شوند. اما علارغم چشم‌اندازی سودآور، سرمایه ریسک[15] و ظرفیت در برخی خطوط تجاری همچنان محدود باقی مانده است. نرخ‌های بهره بالاتر را نمی‌توان از مسبب آن، یعنی افزایش فزاینده تورم جدا کرد. همچنین، آنها را نمی‌توان بدون لحاظ تورم اجتماعی[16]، شوک‌های ناشی از جنگ اوکراین و عدم‌اطمینان نسبت به روندهای خسارات، ذخایر و دیگر ریسک‌ها بررسی نمود. بخشی از محدودیت در ظرفیت نیز در پیِ عدم‌اطمینان پس از سال‌ها خسارات حوادث فاجعه‌بار طبیعی بیش از حد متوسط، ایجاد شده است. سرمایه‌گذاران نیز مردّد هستند و انتظار برای بازده، افزایش یافته است و این موضوع، سبب می‌شود تا صدور سهام جدید، کمتر جذاب جلوه کند.

بیمه اتکائی می‌تواند به طور بالقوه، سرمایه جایگزینی منعطف و کارا برای کاهش این فشارها باشد. بیمه‌گران اتکائی می‌توانند ترازنامه خود را با هزینه‌های کمتری نسبت به هزینه سرمایه بیمه‌گران، در اختیار آنها قرار دهند،‌ چراکه پرتفوی آنها در طیف وسیع‌تری از مناطق جغرافیایی و ریسک‌ها، تنوع یافته است. بیمه اتکائی می‌تواند به بیمه‌گران از طریق بهبود کارایی سرمایه[17] (بازده بالاتر، توانگری بهتر) کمک کند و به تعهدات سنتی اطمینان بخشد و از رشد تجارت‌های جدید حمایت نماید.