تورم، پدیده‌ای پیچیده است که ریشه در عوامل گوناگون جهانی، سیاسی و اقتصادی دارد. این امر سبب ایجاد فرصت‌ها و چالش‌های منحصربه‌فردی برای راهکارهای سرمایه‌گذاری شرکت‌های بیمه می‌شود.

بیمه‌گران در حال عبور از فضایی هستند که با نرخ پایین سرمایه‌گذاری بلندمدت و حاشیه‌های ضعیف، مشخص شده بود و وارد فضای تورمی غیرقابل‌پیش‌بینی و ترازنامه‌هایی که زیان‌های بزرگ محقق‌نشده[1] در آن وجود دارد، شده‌اند. مطلب حاضر، به کاوش در چگونگی سازگاری راهبردهای سرمایه‌گذاری بیمه‌گران در تأمین مالی ریسک‌های نامشخصِ ناشی از تورم و دوره‌های طولانی نرخ بالای بهره، می‌پردازد و راه‌های سرمایه‌گذاری همچون املاک و مستغلات، سهام‌ها[2] و محصولات تخصصی[3] را هم‌گام با ادغام تخصیص راهبردی دارایی[4] و برترین رویه‌های مدیریت ریسک، بررسی می‌نماید. نگارنده معتقد است که اجرای راهبردهای پویای سرمایه‌گذاری می‌تواند در بلندمدت برای بیمه‌گران در اکثر شرایط اقتصادی، مفید باشد.

اثر تورم و چشم‌انداز نرخ بهره

در مطالعه «دیدگاه» ۲۰۲۲ کانینگ[5]، اثر تورم بر صورت‌های مالی شرکت‌های بیمه مورد بررسی قرار گرفت و انحراف‌هایی بین پیش‌بینی‌ها و نتایج واقعی به واسطه شرایط وخیم دارایی‌ها و بدهی‌ها[6]، مشاهده شد. در آن مطالعه، به اثرات بلندمدت تورم و برخی محدودیت‌های شرکت‌ها در اجرای اقدامات پیشگیرانه[7] اشاره شد. همچنین، انعطاف محدودی که بسیاری از پرتفوهای سرمایه‌گذاری در پرداختن به این چالش‌ها در کنار نظارت نهاد تنظیم‌مقررات و سازمان‌های رتبه‌بندی دارند، مورد بحث قرار گرفت. در نهایت، مشخص شد که ارزیابی جامع پرتفو و برنامه‌ریزی راهبردی می‌تواند تاحدزیادی این دغدغه‌ها را کاهش دهد.

با تأمل در سال ۲۰۲۳، صندوق‌های فدرال، سال را با نرخ ۵.۳۳ درصد به پایان رساندند. علارغم اعلام صندوق ذخیره فدرال آمریکا[8] مبنی بر اختتام چرخه افزایش‌ها، چشم‌انداز دو سال آتی، نامطمئن باقی ماند (نمودار ۱). اما تمایل به حفظ نرخ‌های بالاتر برای دوره‌های طولانی‌تر وجود دارد.

نمودار ۱: چشم‌انداز صندوق ذخیره فدرال: نرخ بهره بالاتر برای مدت طولانی در مسیری نامشخص

منبع: هولدینگ کانینگ، ۲۰۲۴

علارغم این‌که زمانبندی و توالی دقیق تعدیل خط‌مشیء[9] همچنان نامشخص است، نتایج حفظ نرخ‌های بالاتر برای دوره طولانی‌تر، چندوجهی است.

موارد ذیل برای شرکت‌های بیمه، مثبت ارزیابی می‌شود: نرخ‌های [بهره] بالاتر و ماندگار، فرصتی استثنایی برای تنظیم مجدد راهبردهای قیمت‌گذاری، نوآوری در عرضه محصولات جدید و انتقال پرتفوهای سرمایه‌گذاری به سرمایه‌گذاری سودآور، به همراه دارد.

اما، نرخ‌های بالا به هزینه فزاینده وام برای کل اقتصاد، منتهی می‌شود که نتایج آن، عقب‌نشینی در توسعه و سرمایه‌گذاری تجاری و ورود به فاز کُندی اقتصادی خواهد بود. (واکنش بخش املاک، همچنان نامطمئن است و شرایطی از علاقه فزاینده مشاهده‌گران، به همراه خواهد داشت). علاوه بر این، ظرفیت شرکت‌های مالی برای مدیریت زیان‌های محقق‌نشده به توان آنها برای حفظ نقدینگی کافی و هر نوع اختلال در بازار سرمایه یا کل اقتصاد می‌تواند به کاهش نرخ‌های ناگهانی منجر شود که در نهایت ممکن است، موقتاً موجب رونق شود، اما ریسک فشارهای تورمی را مجدداً تشدید خواهد کرد.

راهکارهای کاهش ریسک پیش‌ِ رو

طی دوره‌های عدم‌‌اطمینان، همبستگی[10] بین طبقات دارایی[11] معمولاً تغییر می‌کند و این امر طی سال ۲۰۲۲ با عدم‌عملکرد مطلوب سهام‌ها و اوراق قرضه[12]، قابل مشاهده بود.

نمودار ۲، چگونگی عملکرد چندین بخش درون فضای سرمایه‌گذاری صنعت بیمه طی یک دوره پنج ساله در شرایط معمول[13] و در بدترین شرایط[14] ممکن که طی آن تورم بین ۳.۵ تا ۹.۵ درصد خواهد بود، ترسیم می‌نماید.

نمودار ۲: پیش‌بینی عملکرد پنج‌ساله با سناریوهای شرایط معمول و بدترین شرایط

منبع: هولدینگ کانینگ، ۲۰۲۴

به منظور شرح بیشتر، نگارنده، پرتفوی دو شرکت بیمه ذیل را به عنوان نمونه انتخاب نمود: یک شرکت بیمه عمر با محصولات ترکیبی عمر فردی ۵۰ درصد، عمر گروهی ۲۰ درصد و مستمری فردی[15] ۳۰ درصد و یک شرکت بیمه جبران غرامت کارگران [اموال و حوادث]. راهبردهای سرمایه‌گذاری آنان قبل و بعد از فضای نرخ بالای بهره، در نمودار ۳، ترسیم شده است.

نمودار ۳: پرتفوهای نمونه، راهکارهای فعلی و اصلاحی

منبع: هولدینگ کانینگ، ۲۰۲۴

نمودار ۴، موارد ذیل را نشان می‌دهد: چگونه کل بازده هر دو شرکت نمونه، در نتیجه سناریوهای بدترین شرایط، به ترتیب منفی ۰.۴ درصد و  منفی ۲ درصد کاهش یافت (بدترین شرایط در این مورد، فضایی است که تورم، برای مدت طولانی، بالاتر از پیش‌بینی باشد) و چگونه اصلاح راهکار سرمایه‌گذاری می‌تواند اثرات را کاهش دهد (رکود در بازده شرکت عمر از منفی ۰.۴ درصد به منفی ۰.۲ درصد بهبود یافت و برای شرکت اموال و حوادث، از منفی ۰.۲ درصد به منفی ۰.۰۴ درصد کاهش یافت).

برای پرتفوی هر دو بیمه‌گر نمونه، کلید اصلی برای گذار از این فضا، در انعطاف‌پذیری و سازگاری راهکارهای سرمایه‌گذاری آنها نهفته است. این راهکارها می‌تواند موارد ذیل را شامل شود: سرمایه‌گذاری در طبقات دارایی با امکان رشد یا تأمین ریسک تورم طبیعی[22] یا اصلاح طول مدت[23] به منظور مدیریت بهینه‌تر ریسک نرخ بهره و کاهش فشار تورمی.

نمودار ۴: عملکرد پیش‌بینی‌شده پرتفو، سناریوهای معمول و بدترین شرایط

منبع: هولدینگ کانینگ، ۲۰۲۴

همچنین، این الگو نشان می‌دهد که چگونه راهکارهای جایگزین می‌تواند عملکرد پرتفو را در سناریوهای معمول و بدترین شرایط، بهبود بخشد. درحالی‌که در پی رسیدگی به دغدغه‌های فضای بلندمدت نرخ بالا هستیم، اما معتقدیم که ماهیت پویای راهکارهای جایگزین، مزایای عمده‌ای در دیگر شرایط بازار،‌ به همراه دارد.

در سناریوهایی که فضای مالی، دچار تغییرات معناداری می‌شود، نگارنده مقاله معتقد است که اجرای یک ارزیابی جامع از پرتفوی سرمایه‌گذاری شرکت به منظور شناسایی ریسک‌ها، سطح تنوع‌سازی و حوزه‌های نیازمند اصلاح، ضروری است.

چارت‌های درون نمودار ۵، چگونگی تعدیل پرتفوی سرمایه‌گذاری شرکت بیمه‌ جبران غرامت کارگران را از طریق تخصیص بهینه دارایی، ترسیم می‌کند که نتیجه آن، ریسک عدم‌تغییر یا منفی[24] می‌شود (که بر اساس ۹۵ درصد ارزش در خطر[25] محاسبه شده است) اما مزایای تنوع‌سازی را تا ۹۰ نقطه پایه (bps)[26] بهبود می‌بخشد.

سنجش ارزش در سطح بنگاه

هنگامی‌که ریسک‌های مترتب بر دارایی‌ها و بدهی‌ها، بررسی شود، می‌توان به بیمه‌گران کمک نمود تا پیامدهای مغایر را نسبت به سنجه‌های بنگاه مانند درآمد خالص[27]، جریان نقدی عملیاتی[28] یا مازاد[29]، درک نمایند. ارزشیابی این‌که چگونه یک راهکار سرمایه‌گذاری اصلاح‌شده می‌تواند برای ارزش بنگاهی[30] یک شرکت و نه فقط سود سرمایه‌گذاری یا کل بازده، مزیت داشته باشد، ضروری است.

نگارنده با استفاده از نرم‌افزار مدل‌سازی انحصاری کانینگ، توانست، اثر اقتصادی را در هر مورد و برای هر راهکار بسنجد. با تحلیل تخصیص دارایی راهبردی (SAA)[31] مناسب، می‌توان این نوع ریسک‌ها را سنجید و به صورت تخصصی، طول مدت را اصلاح نمود و طبقات دارایی جدیدی (مانند درآمد ثابت تخصصی[32]، تعهدات وام وثیقه‌ای (CLOs)[33]، وام‌های تجاری مسکن (CMLs)[34]، سهام و غیره) معرفی نمود، و از این طریق، دوره‌های عدم‌اطمینان و نابسامانی بازار را مدیریت کرد. این امر به پروفایل شرکت (دارایی و بدهی) در کاهش درمعرض‌قرارگیری نسبت به ریسک، بهبود بازده و تنوع‌سازی و تحقق اهداف مالی، کمک شایانی می‌نماید.

شکل ۶، نشان می‌دهد که چگونه راهکار جایگزین برای شرکت جبران غرامت کارگران، بهتر از راهکار فعلی در شرایط پایدار معمولی و بدترین شرایط (دوره‌ای با تورم پیش‌بینی‌نشده)، جوابگو است.

به لطف تخصیص بموقع و بهینه دارایی، اثر منفی بر ارزش اقتصادی شرکت نمونه، بیش از ۲ میلیون دلار بهبود یافت. (هولدینگ کانینگ، [در تحلیل‌های خود]، از ارزش اقتصادی به عنوان سنجه ارزشیابی، استفاده می‌کند که نشان‌گر ارزش بازاری دارایی، منهای ارزش تنزیل‌شده بدهی‌ها به علاوه ارزش عملیات‌های آتی است.)

نمودار ۵: اثر راهکار پیش‌بینی‌شده بر ریسک پرتفو و تنوع‌سازی شرکت اموال و حوادث نمونه

منبع: هولدینگ کانینگ، ۲۰۲۴

نمودار ۶: اثر راهکار پیش‌بینی‌شده بر ارزش بنگاهی شرکت اموال و حوادث نمونه

منبع: هولدینگ کانینگ، ۲۰۲۴

نمودار ۷ با شمول نتایج کامل توزیع، ارزش اقتصادی بلندمدت پیش‌بینی‌های شرکت جبران غرامت کارگران را در شرایط پایدار و فضایی که در آن تورمِ بالاتر از پیش‌بینی برای زمان نامعینی قرار می‌گیرد، را ترسیم می‌نماید. اگرچه، راهکار جایگزین، اَشکال دیگری در نتایج، وارد می‌کند (چارت‌های میله‌ای شناور را مقایسه نمایید)، ارزش در خطر ۹۹ درصدی (سنجه ریسک منفی[35])، باثبات باقی می‌ماند (دو راهکار در خطوط منقطع قرمزرنگ، را مقایسه نمایید) و ارزش اقتصادی تحت راهکار جایگزین، بالاتر است.

نمودار ۷: توزیع پیش‌بینی‌شده ارزش اقتصادی بیمه‌گر اموال و حادث بر اساس راهبرد پرتفو

منبع: هولدینگ کانینگ، ۲۰۲۴

سریع و پایدار، پیروز میدان است

توان پاسخگویی سریع به فضای اقتصادی متغیر و مستمر می‌تواند مزیتی عظیم برای بیمه‌گران باشد. درحالی‌که مطالعه حاضر متمرکز بر رسیدگی به دغدغه‌های مربوط به نرخ بالا برای مدت‌زمان طولانی است، به نظر می‌رسد یک رویکرد پویا به راهبرد سرمایه‌گذاری، نتایجی ارزشمند در فضاهای اقتصادی، به همراه دارد.

چه به پیچیدگی‌های ریسک تورم، ریسک طول مدت[36] یا پیچیدگی‌های ریسک فزاینده همبستگی، تخصیص مجدد راهبردی سرمایه‌گذاری‌ها بپردازیم یا خیر، باید ارتباط پیچیده بین بدهی‌ها و دارایی‌ها را (به عنوان یک رویکرد دقیق و جامع) در فضای اقتصادی همه‌گیر لحاظ نماییم. این ارزیابی‌های دقیق و سازماندهی مجدد راهبردی سرمایه‌گذاری در کاهش اثرات [گوناگون]، حیاتی است، چراکه عملکرد عمومی پرتفو را در مواجهه با شرایط پویای بازار، بهینه می‌سازد.