چکیده

· اقتصاد نقره‌ای[1] (جمعیت۵۰ سال به بالا) با نرخی فزاینده، در حال رشد است و آنها عمرهای طولانی‌تر با نیازهای بیشتر، حمایت کمتر و هزینه‌های فزاینده، به همراه دارند.

· افراد بالغ سالخورده درباره چگونگی تأمین مالی بازنشستگی، دغدغه دارند و در پیِ محصولات بیمه نوآورانه‌ای هستند که به آنها، طی زندگی و نه فقط هنگام مرگ، مزایا ارائه کند.

· بیمه‌گران می‌توانند راهکارهایی منعطف و مبتنی بر افراد مسن، خلق کنند و محصولاتی بصرفه، ارائه نمایند. آنها می‌توانند این کار را با ایجاد زیست‌بوم‌هایی کل‌نگر، به همراه بیمه‌‎گران و مراکز بیمه‌ای شریک، به انجام برسانند.

افراد سالخورده امروزی، زندگی طولانی‌تری دارند و تا زمان طولانی‌تری، فعال باقی می‌مانند. اما، حمایت کاهنده دولت به همراه هزینه‌های گزاف خدمات درمانی و کمبود فزاینده حفاظت بازنشستگی، بسیاری را نسبت به چگونگی تأمین مکفی بازنشستگی و امنیت آتیه آنها، دغدغه‌مند کرده است. همچنین، اندازه جمعیت سالخورده در حال ورود به وضعیت ناشناخته‌ای می‌شود؛ تا سال ۲۰۵۰، گروه جمعیتی بالای ۵۰ سال به ۳.۲ میلیارد نفر خواهد رسید.[2]

بیش از ۷۵ درصد از بخش متمول جمعیت سالخورده، علاقمند به محصولات بیمه عمر هستند، اما تنها ۲۷ درصد از بیمه‌گران، توان و قابلیت توسعه محصولات پیشرفته مورد نیاز برای شرایط خاص، دارند.[3] قشر متوسط، گروه‌های شغلی و از لحاظ اجتماعی-اقتصادی پایین‌تر نیز آماده سرمایه‌گذاری در محصولات بیمه مناسبی هستند که نیازهای آنها را مرتفع نماید.

انتظار می‌رود، رشد جهانی بخش بیمه عمر تا سال ۲۰۳۰، به شرح ذیل، چشمگیر باشد:

· بیمه عمر و مستمری‌ها[4]: ۴۹ درصد رشد از سال ۲۰۲۰ که به ۴ هزار و ۲۰۰ میلیارد دلار خواهد رسید.[5]

· درمان بلندمدت (LTC)[6]: ۸۶ درصد رشد از سال ۲۰۲۱ که به یک هزار و ۸۰۰ میلیارد دلار خواهد رسید. [7]

· مشاوره مالی: ۷۱ درصد رشد از سال ۲۰۲۰ که به ۱۳۶ میلیارد دلار خواهد رسید.[8]

سه راه برای نوآوری در محصولات بیمه عمر در اقتصاد نقره‌ای

فرصت‌های عظیمی در انتظار بیمه‌گران است تا محصولات خود را سفارشی کنند و تجربیات مشتری مناسبی ارائه دهند تا نیازهای اقتصاد نقره‌ای فعلی – حتی نسل آتی - را برآورده سازند. در اینجا، سه راه برای شروع، وجود دارد:

۱. مشارکت با دیگر بیمه‌گران و فروشندگان بیمه

هدف، خلق زیست‌بوم‌هایی مستمر است که محصولات ترکیبی به منظور حمایت مؤثر از نیازهای افراد سالخورد، ارائه می‌دهند. بیمه‌گران و فروشندگان هر کدام، نقاط قوت، دسترسی به بازار و مشتریان خاص، دارند؛ مهم است که به این نوع روابط با نگاهی باز، نزدیک شوید و ببینید چه هم‌افزایی‌هایی بین شما و دیگر بیمه‌گران و فروشندگان بیمه وجود دارد.

بازیگران مالی در تحریک بیمه‌گران به گذر از محصولات انعطاف‌ناپذیر، راهگشا بوده‌اند. ارائه‌کنندگان فناوری، بیمه‌گران را توانمند می‌سازند تا به‌گونه‌ای بی‌نقص، محصولات حفاظت، بازنشستگی و سلامت را در یک سامانه واحد، ادغام کنند. و شرکت‌هایِ متمرکز بر سالخوردگان مانند مراکز زندگی با توانبخشی[9]، مجموعه عظیمی از محصولات خدماتی دارند که برای اقتصاد نقره‌ای، طراحی شده است.

همکاری‌های موفق، زمان، منابع و سرمایه‌گذاری مالی را در عینِ افزایش جذابیت محصولات شما برای طیف وسیعی از مشتریان بالقوه، کاهش می‌دهد.

نمونه بارز: شرکت اشورد اَلایز[10]، طرح تأمین سلامت سالخوردگان خود را با محصولات درمان بلندمدت یک بیمه‌گر متمرکز بر جمعیت سالخورده، ادغام نمود. این طرح، دستگاه‌های کمکی مانند نشیمنگاه توالت، صندلی حمام و حتی پاشنه‌کش برای کمک به استقلال بیمه‌شدگان، ارائه داد و با این کار، امکان ادعای خسارت را تا ۱۳ درصد، کاهش داد.[11]

۲. ایجاد راهکارهایی نوآورانه و منعطف

با هدف تأمین آینده اقتصادی افراد. ما با سرعت به بزرگ‌ترین انتقال ثروت در آمریکا نزدیک می‌شویم[12] و محصولات جدید باید برای افراد بالغ سالخورده و نسل ساندویچی[13] دنباله‌رو خود، جذاب باشند. نسل آینده با موانعی مانند نگهداری از والدین سالخورده یا بدوش کشیدن وام والدینی که از دنیا رفته‌اند، مواجه هستند. در عین حال، آنها باید نیازهای مالی کودکان خود را نیز برآورده سازند.

به منظور تأمین نیازهای این نسل از مشتریان، ما باید محصولاتی را بازاریابی و عرضه نماییم که مزایای نقدی معیشتی به همراه داشته باشند که آنها بتوانند به سادگی، طی طول عمر خود به آن دسترسی داشته باشند، نه این‌که تنها در زمان فوت، ارزش خود را نشان دهند.

بیمه‌گرانی که انعطاف را در برابر عدم‌انعطاف، رشته‌های متصل بیمه را به فرهنگی مجزا[14] و ارزش ملموس را به مزایای غیرملموس ترجیح می‌دهند، نسل اکس [متولدین 1980 تا 1965][15]، هزاره [متولدین ۱۹۸۱ تا ۱۹۹۶][16] و حتی نسل زد [متولدین دهه ۱۹۹۰ تا دهه ۲۰۱۰][17] را نیز به خود جذب خواهند نمود.

۳. ارائه محصولات بصرفه

با هدف تأمین نیازهای بسیاری از افراد. با ادامه نیاز به زندگی سالم‌تر و طولانی‌تر، شکاف حفاظت بازنشستگی بیشتر شده است و تورم و هزینه‌های فزاینده نیز این شرایط را پیچیده‌تر کرده است.

بسیاری از افراد سالخورده به کار باز می‌گردند و پیش‌بینی‌ها حاکی از آن است که در آمریکا، نیروی کار با سن ۷۵ به بالا از سال ۲۰۲۰ تا ۲۰۳۰، تا ۹۶ درصد افزایش خواهد یافت.[18] گروه‌های اجتماعی- اقتصادی متوسط و پایین، بیشترین نیاز را به محصولات متمرکز بر سالخوردگان مانند درمان بلندمدت، دارند. این محصولات معمولاً برای مشتریان با ثروت خالص بالا (HNW)[19] طراحی و بازاریابی می‌شوند.

برای مثال، بیمه‌نامه‌های عمری که به بیمه‌گزاران اجازه می‌دهند تا از درصدی از مزایای فوت برای پوشش هزینه‌های درمان بلندمدت استفاده شود، بسیار کمتر در بازار عرضه می‌شوند و مشتریان بالقوه بسیار زیادی، آنها را نمی‌شناسند. بسیاری از افراد، با تمام وجود از این راهکار، استقبال می‌کنند. چراکه به آنها دربرابر هزینه‌های آتی سلامت و درمان، حفاظت ارائه می‌نماید که بدون آن، ناتوان از تأمین مالی این هزینه‌ها، هستند.

نتیجه‌گیری

تنها کمتر از ۳۰ سال، افراد سالخورده با سنی بیش از ۵۰ سال، ۳۳ درصد از جمعیت جهان را تشکیل خواهند داد.[20] ما باید این تقاضای متمرکز بر افراد سالخورده را از پیش و از طریق استفاده از فناوری‌های پیشرفته، به منظور ارائه کارآمدِ محصولات مفید، به منظور تأمین نیازهای اقتصاد نقره‌ای در جهانی که زندگی طولانی‌تر و هدفمندتری را خواستار هستند، محقق سازیم.[21]