ما در تقاطع جالبی ایستاده‌ایم که در آن، امنیت جاده، بیمه خودرو و فناوری، به هم می‌رسند. هوش مصنوعی، تنها یک قابلیت اضافی نیست؛ بلکه در حال ایجاد تحول در بافتِ حمل و نقل[1] و بیمه است. این فناوری به ما اجازه می‌دهد تا ارزیابی ریسک را با جزئیات و دقت بیشتری، بازبینی نماییم و این کار را از طریق بهره‌برداری از حجم وسیعی از داده‌های بلادرنگ[2] که از وسایل نقلیه مجهز به فناوری‌های دوراداده‌ورزی[3] (تله‌‌ماتیک) و بینایی رایانه‌ای[4] به دست آمده است، به انجام رسانیم.

بیمه، دیگر یک پیشنهاد محصولِ دارای یک اندازه برای همه، نیست. داده‌های مربوط به عادات رانندگی، مسافت‌های طی‌شده و حتی زمان آن، هم‌اکنون حق بیمه را تعیین می‌نماید. این امر نه تنها، رانندگی امن‌تر را ممکن می‌سازد، بلکه مسیری ملموس برای ارزیابی شفاف و دقیق ریسک برای صدور بیمه‌نامه منصفانه‌تر، ارائه می‌کند.

ما نه تنها ریسک را پس از وقوع، ارزیابی می‌کنیم، بلکه آن را پیش‌بینی و کاهش می‌دهیم. برای رانندگان تازه‌کار، سامانه‌های پیشرفته کمک‌راننده (ADAS)[5] و بینایی رایانه‌ای، غیر از هشدار به رانندگان نسبت به امکان وقوع تصادف، از آنها، جلوگیری می‌نمایند. این سامانه‌ها، امکان رانندگی کاملاً مستقل[6] را فراهم می‌آورند.

نیرو محرکه جاده‌های امن

بینایی رایانه‌های به عنوان یک فناوری، قادر به دید مکانیکی و فیزیکی و درک جزئیات اطلاعات بصری است. دوربین‌های درون خودرو، نسبت به حواس‌پرتی راننده و امکان تصادف، هشدارهای بلادرنگ می‌دهند. این قابلیت‌های منسجم، به عملکرد رانندگی امن‌تر، منجر می‌شوند. تصور کنید که تا حد زیادی خطای انسانی را کاهش دهیم که تقریباً حدود ۹۰ درصد از تصادفات جاده‌ای ناشی از آن است. اینجاست که هوش مصنوعی به یاری انسان می‌آید.

دستگاه‌های دوراداده‌ورزی با قابلیت هوش مصنوعی، از طریق رصد بلادرنگ رفتار راننده، عملکرد وسیله نقلیه و عوامل محیطی، به امنیت جاده، کمک شایانی می‌نماید. از طریق تحلیل این داده‌ها، هوش مصنوعی می‌تواند خطرات بالقوه را پیش‌بینی کند و به رانندگان هشدار دهد. این بینش‌ها را می‌توان برای آموزش به رانندگان به منظور داشتن عادات رانندگی امن‌تر،‌ ارائه نمود و از احتمال تصادفات کاست.

سامانه‌های پیشرفته کمک‌راننده، امنیت و تجربه رانندگی را از طریق استفاده از دوربین‌ها و حسگر‌های پیشرفته به منظور کمک به رانندگان، بهبود می‌بخشند. قابلیت‌هایی همچون ترمز خودکار، کمک به حرکت بین خطوط و کنترل مناسب حرکت در جاده، به کاهش خطاهای انسانی کمک می‌نمایند و مانند سپری در برابر تصادفات عمل می‌کنند. سامانه‌های پیشرفته کمک‌راننده می‌توانند در شرایط خاص، سریع‌تر از انسان، واکنش نشان دهند و از امکان وقوع تصادفات جلوگیری نمایند.

دوراداده‌ورزی مبتنی بر هوش مصنوعی، بینایی رایانه‌ای و سامانه‌های پیشرفته کمک‌راننده، همگی مزایایی مکمل برای کاهش تصادفات جاده‌ای هستند و شبکه جامع ایمنی[7]، ایجاد می‌نمایند. درحالی‌که بینایی رایانه‌ای و دوراداده‌ورزی بر رصد، تحلیل و بهبود رفتار راننده طی زمان، تمرکز دارد،‌ سامانه‌های پیشرفته کمک‌راننده با دخالت آنی، سبب جلوگیری از تصادف می‌شوند.

سفارشی‌سازی بر اساس رفتار واقعی

تحلیل مجموعه داده‌های وسیع و بلادرنگ، پروفایلی جامع از رفتار رانندگی، سابقه راننده و الگوهای استفاده [از خودرو]، به دست می‌دهد که منجر به ارزیابی دقیق‌تر و منصفانه‌تر ریسک می‌شود. الگوریتم‌های هوش مصنوعی که براساس میلیون‌ها نمونه عملی، ایجاد شده‌اند، می‌توانند الگوهایی برای شناسایی تقلب، ارائه دهند، داده‌ها را به منظور پیش‌بینی رویدادهای آتی، تحلیل کنند و پیامدهای احتمالی گوناگون را ارزیابی نمایند. هوش مصنوعی به ایجاد محصولات بیمه شخصی‌سازی‌شده، دقیق و سفارشی که با محصولات فعلی به صورت بی‌نقصی قابل‌ادغام هستند، کمک می‌کند و تجربه‌ای بهینه برای مشتری رقم می‌زند.

همچنین، هوش مصنوعی در تسهیل در پردازش مطالبات، تحول‌آفرین است. این سناریو را متصور شوید: راننده‌ای بدون این‌که منتظر ارزیاب خسارت شود، به راحتی از وسیله نقلیه خود که آسیب دیده است، تصویر تهیه می‌کند. سپس، این تصاویر توسط هوش مصنوعی، پردازش می‌شوند. هوش مصنوعی نه تنها زیان را ارزیابی می‌کند، بلکه ماهیت خسارت را نیز، تصدیق یا رد می‌نماید. این کار بدان معناست که در زمان پاسخ‌گویی و تسویه خسارت، تسریع می‌شود و امکان تقلب، کاهش می‌یابد و دقت در عملکردها، بهبود پیدا می‌کند. تمامی این‌ موارد، به تجربه تسویه سریع، امن و منصفانه خسارت ختم می‌شود.

امنیت مبتنی بر داده

هوش مصنوعی نه تنها جهشی فناورانه است، بلکه گامی جمعی به سمت اثربخشی اجتماعی – اقتصادی است. با حضور رانندگانی امن در جاده، ما می‌توانیم امیدوار باشیم که تصادفات و به تبع آن، مطالبات کاهش یابد و فشار کمتری بر نظام‌های خدمات درمانی وارد شود. ورای نتایج مالی، یک ارزش انسانی ذاتی در نجات بالقوه زندگی افراد و آرامش خیال وجود دارد که نتیجه آن، فضای امن جاده‌ها خواهد بود.

در زیست‌بوم امروزی حمل و نقل، دوراداده‌ورزی و بینایی رایانه‌ای، محرک‌های اصلی این تحول هستند. بهره‌برداری سریع از وسایل نقلیه متصل، چه الکترونیک یا هیبریدی، تنها دنیای خودرو را دچار تحول نمی‌سازد، بلکه صنایع هوش مصنوعی و بیمه را نیز به پیش می‌راند.

این اتصال، جمع‌آوری مجموعه گسترده‌ای از داده‌ها را ممکن می‌سازد و راهکارهای بیمه‌ای سفارشی و کارا ایجاد می‌نماید. همچنین، این فضای غنی از داده، رفتارهای رانندگی امن‌تری را ترغیب می‌کند و حق بیمه‌ها را با الگوهای رانندگی بلادرنگ[8] هم‌سو می‌سازد و فرهنگی با رانندگی مسئولانه و امنیت جاده‌ای را پدید می‌آورد.

آینده هوش مصنوعی در پشت رُل

همانطور که ما با اطمینان به آینده قدم می‌گذاریم، وجود یک چارچوب مقرراتی پیشرو به منظور ناوبری در این پیچیدگی‌ها، ضروری است تا به ما اطمینان دهد که فناوری‌های هوش مصنوعی نه تنها مرزهای ناممکن را گسترش داده است، بلکه آن را با مسئولیت‌پذیری و شفاف به انجام رسانده است. سامانه‌های هوش مصنوعی اغلب بر حجم وسیعی از داده‌ها برای کارکرد مؤثر، تکیه می‌کنند. تطابق با حفاظت و حریم خصوصی داده‌ها با هدف محافظت از داده‌های کاربران، پذیرش و بهره‌برداری از فناوری‌های هوش مصنوعی را ممکن خواهد ساخت.

آینده، فضای متصلی را رقم خواهد زد که در آن خودروها به صورت بی‌نقصی،‌ ارتباط خواهند داشت. نوآوری در کسب و کارها نیز بر هویت وسیله نقلیه، پرداخت‌های درون‌خودرویی[9] و خدمات درون‌خودرویی[10] متنوع، تمرکز خواهد داشت که شکلی جدید به الگوهای کسب و کار بیمه، خواهد داد و آینده‌ای امن، مطمئن و پایدار را برای حمل و نقل، رقم خواهد زد.