بیمه رشته‌های مازاد[1] دربرابر ریسک مالی که برای یک شرکت بیمه معمولی، بسیار بزرگ و غیرمعمول است، حفاظت ارائه می‌نماید. بیمه رشته‌های مازاد را افراد یا شرکت‌ها خریداری می‌نمایند.

چکیده

· بیمه رشته‌های مازاد دربرابر ریسک مالی بسیار بزرگ و غیرمعمول یک شرکت بیمه معمولی که قادر به تحمل آن نیست، حفاظت ارائه می‌نماید.

· بیمه‌نامه‌های رشته‌های مازاد در انواع مختلف برای افراد و کسب و کارها، وجود دارد.

· بیمه رشته‌های مازاد عموماً، گران‌تر از بیمه معمولی هستند، چراکه ریسک‌های آنها بیشتر است.

فهم بیمه رشته‌های مازاد

بیمه رشته‌های مازاد در طبقه بیمه اموال و حوادث قرار می‌گیرد. در بسیاری از موارد، این نوع بیمه برای پوشش ریسک‌های نسبتاً جدیدی که بیمه‌گران سنتی از آن اجتناب می‌کنند، استفاده می‌شود. چراکه آنها فاقد سوابق داده‌ برای قیمت‌گذاری مناسب بیمه‌نامه‌ها هستند.

انجمن ملی ناظران بیمه آمریکا (NAIC)[2] می‌نویسد: «پس از آن‌که پوشش جدید، داده‌های کافی تولید کرد، ممکن است به محصولی استاندارد تبدیل شود و در بازار عرضه شود.»[3]

برخلاف دیگر انواع بیمه، بیمه‌گرانی که در ایالتِ خریدار (حوزه حقوقی فروش بیمه)، مجوز فروش ندارند، می‌توانند بیمه رشته‌های مازاد، بفروشند. اما بیمه‌گر رشته‌های مازاد باید مجوز فروش در ایالت اصلی خود را داشته باشند و کارگزارانی که بیمه رشته‌های مازاد می‌فروشند، باید در ایالت خود، مجوز داشته باشند.

بیمه رشته‌های مازاد، ریسک اضافی برای بیمه‌گزار درپی دارد: هیچ نوع صندوق ضمانتی[4] برای بیمه‌گر رشته‌های مازاد، درصورت ورشکستگی طی پرداخت خسارت، وجود ندارد. البته، این موضوع در بیمه‌نامه‌های استاندارد نیز صدق می‌کند. خسارت بیمه‌گزار در یک بیمه‌نامه معمولی، درصورتی‌که یکی از بیمه‌گران ورشکسته شوند، اغلب توسط صندوق ضمانت ایالتی پرداخت می‌گردد. این صندوق توسط تمامی بیمه‌گران حاضر در یک ایالت، تأمین مالی می‌شود. اما بر اساس انجمن ملی ناظران بیمه آمریکا، «نرخ عدم‌توانگری بیمه‌گران رشته‌های مازاد، براساس سوابق تاریخی، پایین است.»[5]

چه کسانی بیمه رشته‌های مازاد را می‌فروشند؟

بازار بیمه رشته‌های مازاد به شدت توسط بیمه‌گرانی که وابسته به بازار بیمه لویدز لندن هستند، قبضه شده است. داده‌های مؤسسه اطلاعات بیمه[6] حاکی از آن است که بیمه‌گران لویدز 8/۱۶ درصد از سهم بازار رشته‌های مازاد و 9/13 میلیارد دلار حق بیمه مستقیم دارند. هم‌اکنون، سهم بازار رشته‌های مازاد وابسته به لویدز به عددی تک‌رقمی در میان ۲۵ بیمه‌گر این حوزه، افت کرده است[7].

انواع بیمه‌های رشته‌های مازاد

بیمه‌های رشته‌های مازاد می‌توانند بسیاری از خطرات مالی مختلف را پوشش دهند. اغلب، از آن برای پوشش آنچه بیمه‌گران رایج به عنوان ریسک‌های غیراستاندارد یاد می‌کنند، استفاده می‌شود.

برای مثال، براساس اداره بیمه تگزاس، کسب و کارها «ممکن است به پوشش مسئولیت برای یک رویداد خاص یا حمل مواد خطرناک نیاز پیدا کنند.» افراد ممکن است « درصورت عدم توانایی برای خرید بیمه مالک منزل از یک شرکت استاندارد» بیمه‌نامه رشته‌های مازاد خریداری نمایند. «دیگران ممکن است برای پوشش کالاهای گران‌قیمت مانند یک اثر هنری یا مجموعه اتومبیل کلاسیک، آن را خریداری کنند.»[8]

در برخی موارد، بیمه رشته‌های مازاد می‌تواند سقف پوششی فراتر از بیمه‌های رایج ارائه نماید.

ایالت‌ها، فهرست صادرات[9] دارند که انواع بیمه‌هایی که ممکن است از طریق شرکت‌های بیمه معمولی و دارای مجوز ایالتی در منطقه خود، غیرقابل‌دستیابی باشند، در آن آمده است و این موضوع، خرید و فروش پوشش رشته‌های مازاد را مشروعیت می‌بخشد. برای مثال، در کالیفرنیا، این فهرست شامل بیمه پوشش آدم‌ربایی و اخاذی، پارک تفریحی و شادپیمایی[10]، کارخانه چوب‌بری[11]، پیمانکاران تخریب[12]، جشن آتش‌بازی و بالن‌های هوای گرم، می‌شود[13].

بیمه سیل نیز در فهرست صادرات برخی ایالت‌ها و در شرایطی خاص وجود دارد. برای مثال، در نیویورک، بیمه‌گران رشته‌های مازاد ممکن است بیمه سیل را درصورتی‌که اموال برای پوشش پایه طرح بیمه سیل فدرال، قابل‌بیمه‌شدن نباشد یا اگر طرح بیمه فدرال سقف کافی برای پوشش نداشته باشد، به فروش برسانند[14].

بیمه‌های رشته‌های مازاد در مقایسه با بیمه‌های استاندارد

بیمه‌گران معمولی یا استاندارد باید از مقررات ایالتی نسبت به تعیین میزان هزینه‌های دریافتی و ریسک‌هایی که می‌توانند یا نمی‌توانند پوشش دهند، پیروی نمایند. اما، بیمه‌گران رشته‌های مازاد نیازی به پیروی از این مقررات ندارند و می‌توانند ریسک‌های بالاتر را نیز پوشش دهند.

یک بیمه‌گر رشته‌های مازاد ممکن است، به عنوان بیمه‌گر غیرمجوزدار یا تأییدنشده شناخته شود. اما، این موضوع بدان معنا نیست که بیمه‌نامه‌های آنها، معتبر نیست یا آنها تنظیم‌مقررات نمی‌شوند. این عنوان یعنی آنها مشمول مقرراتی متفاوت از آنهایی هستند که بیمه‌گران استاندارد را تنظیم می‌نماید.

بیمه‌گرانی که دفتر مرکزی آنها خارج از آمریکا است، بیمه‌گران بیگانه[15] شناخته می‌شوند که بخش اعظمی از بازار بیمه رشته‌های مازاد را دربرمی‌گیرند.